Ամեն տարի մարտի 27-ին նշվում է թատրոնի համշխարհային օրը (World Theater Day), որը հռչակվել է 1961 թ. ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի թատրոնի միջազգային ինստիտուտի 9-րդ կոնգրեսի կողմից և նշվում է ամեն տարի: Նպատակը «ազգերի միջև խաղաղության և բարեկամության ամրապնդման, աշխարհի բոլոր թատերական գործիչների համագործակցությանը» նպաստել է:
Թատրոնը խոր արմատներ ունի, բառն առաջացել է հին հունական theatron (θέατρον), որը նշանակում է «վայր, որտեղ դիտում են»: Այն առաջացել է հին Հունաստանում Դիոնիսոսին նվիրված ծիսակատարություններից: Հայտնի էին երկու ժանր՝ ողբերգություն և կատակերգություն: Երկուսն էլ ունեին դիցաբանական կամ պատմական բովանդակություն: Բոլոր դերերը խաղում էին տղամարդիկ:
Հայկական թատրոնի արմատները գնում են մինչև մ.թ.ա. I հազարամյակ՝ Գիսանե և Անահիտ աստվածուհիներին նվիրված ծիսակատարություններ:
Հույն պատմաբան Պլուտարքոսի վկայությամբ մ.թ.ա. 69թ․ Տիգրան Մեծ (Տիգրան Բ Մեծ) արքան պատմական Հայաստանի հարավային մայրաքաղաք Տիգրանակերտում կառուցել է Սիրիայի հելլենիստական ամֆիթատրոնների նման մի շինություն, որտեղ ներկայացումներ էին բեմադրվում։ Հայտնի է նաև, որ Տիգրանի որդի Արտավազդ Բ-ն (մ․թ․ա․ 56-34 թթ, ով ողբերգություններ էր գրում Հայաստանի հյուսիսային մայրաքաղաք Արտաշատում), ստեղծել է հելլենիստական ոճի թատրոն։ Պատմական աղբյուրների համաձայն այստեղ ելույթ է ունեցել ողբերգակ-կատակերգակ Յազոնի գլխավորությամբ մի թատերախումբ: Իսկ մ.թ.ա 53թ. բեմադրվել է Եվրիպիդեսի «Բաքոսուհիներ» ողբերգությունը: Սկսած մ.թ.ա. 1-ին դարից բազմաթիվ պատմական փաստեր վկայում են հայկական բազմաժանր և բազմատեսակ պրոֆեսիոնալ թատրոնի գոյության մասին։ Օրինակ՝ Արմավիրում՝ հայկական հնագույն մայրաքաղաքում, գտել են հույն հեղինակների կամ Արտավազդ Բ-ի ողբերգություններից հատվածներ՝ գրված հունարեն:
Թատրոնի համաշխարհային օրվա առթիվ առաջին ուղերձը գրել է 1962 թ. ֆրանսիացի գրող և նկարիչ Ժան Կոկտոն (1889—1963):